درميان کوچه پس کوچه هاي شهر دوحسينه زيبا از دوران صفويه تا قاجار در دو طبقه وجود دارد معماري اين دو بنا شامل قسمتهاي سرباز و سرپوشيده است که درچهار فصل سال با همزماني ايام سوگواري سالار شهيدان قابل استفاده مي باشد و هنوز بعد از گذشت 400 سال پاسخگوي نياز مردم مي باشد وجود اين دو بنا حکايت از عشق و علاقه مردم اين ديار به سالار شهيدان و باعث افتخار براي ملت عزيز ايران است.

حسینیه بزرگ متعلق به دوران صفوی و دارای قدمتی بیشتر از حسینیه کوچک است.بنای حسینیه بزرگ نخست در یک طبقه و از خشت خام و گل بوده است که در دوران قاجاریه یک طبقه به آن اضافه شده و نمای آن را آجرکاری کرده اند.

حسینیه های سرباز در کنار حسینیه های سرپوشیده سبک جدیدی در معماری بناهای مذهبی و اسلامی به وجود آورده اند.

حسینیه کوچک زواره مربوط به قرن یازده هجری می باشد ابتدا به صورت سرپوشیده بود ولی بعد با احداث یك قسمت سرباز برای تابستان سبك جدیدی از معماری اسلامی را بوجود آوردند این دو بنا به صورت مربع با یك تخت در وسط جهت تعزیه خوانی ساخته شده است در اطراف هر چهاربنا طاقچه های بزرگی به ارتفاع یك متر از سطح زمین احداث شده كه محل نشستن مردم است ودر بالای آن غرفه هایی جهت نشستن خانمها ساخته شده است در یك ضلع حسینیه ها هم صفه ای 

مخصوص به عنوان صفه نخل تعبیه شده است در ماه محرم و صفر این دو مكان محل تجمع هیئتهای مذهبی و همچنین مراسم تعزیه و روضه خوانی میباشد.